Ons stadsbestuur heeft het voortdurend over onze welvarende stad, waar het bruist van activiteiten en het "goed toeven" is.
Toch lijkt me dit een vrij kortzichtige en erg materialistische kijk op het leven. Als men van iemand wil aantonen hoe goed hij het wel heeft, dan moet er immers niet uitsluitend aandacht besteed worden aan zijn welvaart, maar ook aan zijn welzijn.
Welzijn betekent voor mijn part: zich goed in zijn vel voelen, zowel op het werk als thuis, en in het algemeen binnen de samenleving.
Afgaand op de brochure "Vorming" van het CC Adelberg (seizoen 2012-13) blijkt er in Lommel toch wel een erg grote vraag naar hetgeen aldaar in mooi nederlands "Feel good"-cursussen genoemd wordt. Om de twee/drie blz. duiken ze wel op.
Voelt de doorsnee-Lommelaar zich dan zo rot ? En zijn er dan toch die niet door de "Lommel-leeft-roes" aangestoken zijn?
Ik geloof van wel. Ik denk zelfs dat er stiekem veel mensen niet zitten te wachten op de goed-nieuws-show die we in elk stedelijk infoblad, opgeklopt tot een lichte mayonaise, geserveerd krijgen.
Uit de klassieke verzuilde partijen, waar men nog altijd meent dat ziekenkassen alleen maar dienen om leden aan zich te binden, zal op dit prangende gebrek aan welzijn, nooit een antwoord komen, om de eenvoudige reden dat men het kiesvee beter wat dom en binnen de omheiningen houdt.
Als Groen in Lommel wil opkomen, zou het bovenstaande misschien een programmapunt kunnen zijn, meer bepaald hoe de ik-heb-toch-een-mooiere-plastron&auto&vrouw&woning-dan-mijn-buurman-filosofie opbouwend vervangen door wat meer "innerlijk geluk".
Als dit tekstje niet dadelijk doordringt: lees het enkele keren opnieuw en je zal het licht zien...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten