ZIJN DE DOOR HET STADSBESTUUR VERSTREKTE INLICHTINGEN MAAR EEN VODJE WAARDELOOS PAPIER?

Als je bij het Lommels stadsbestuur schriftelijke stedenbouwkundige inlichtingen vraagt, dan staat daar steevast op vermeld dat ze "louter informatieve waarde" hebben en dat "het bestuur niet verantwoordelijk is voor eventuele fouten of onvolledigheden in de informatieverstrekking".

Om het in eenvoudige-mensen-taal te stellen, staat er eigenlijk : al hetgeen we hier neerschrijven, heeft geen enkele juistheidsgarantie, en mag voor wat ons betreft door uw wc weggespoeld worden....

Voor degenen die menen dat de nieuwjaarskater nog niet verjaagd is en ik hier zo maar uit mijn nek lig te kletsen, enkele voorbeelden:

- Lommel, Vriesput anno 1999: verkoop van een woning waarbij het stadsbestuur in de door de notaris gevraagde inlichtingen niets aanmerkenswaardig signaleert op stedenbouwkundig vlak. Maar als diezelfde koper een tijdje later een verbouwvergunning wil aanvragen, zegt de stadsbediende hem doodleuk dat hij die nooit zal krijgen omdat de woning destijds (circa 1970) gebouwd is zonder vergunning. Resultaat: koper trekt niet Stad Lommel (die nochtans slecht informeerde) maar wel de verkoper en de notaris voor de rechtbank. In die procedure wordt het stadsbestuur niet verontrust omdat de door haar verstrekte inlichtingen toch maar louter "informatief" waren. Jarenlang duurt de procedure, met voor alle betrokken partijen hoge advokatenkosten, behalve voor...het stadbestuur.

Maar het strafste moet nog komen: in 2011 levert het stadsbestuur ineens met een afgestreken gezicht een attest af, waarin het stelt "dat de woning moet worden beschouwd als zijnde vergund" !!

Ineens terug koek en ei tussen verkoper en koper, en de enigen die er goed van geworden zijn, zijn ...de respectieve advokaten. Het stadsbestuur doet zelfs niet de moeite om zich te verontschuldigen voor alle veroorzaakte heisa ingevolge haar oorspronkelijke verkeerde inlichtingenverstrekking....

- Lommel, Kikkerstraat omstreeks 2005: verkoop door een niet-onbemiddelde niet-Lommelse familie aan een wel-Lommelse-koper, die niet van gisteren was. Volgens de "papieren" versie van het gewestplan is de grond ten zuiden van deze straat gelegen in landbouwzone. Verkopers verifiëren dit bij het stadsbestuur en krijgen dit ook "zwart op wit" als antwoord; ze verkopen het perceel aan waarde landbouwgrond..... Maar de koper wist beter... Intussen was het gewestplan namelijk ingescand en gedigitaliseerd. Daarbij had zich het "oeps, effe verschoven" voorgedaan, waardoor diezelfde gronden plots bouwzone werden ! De slimme koper vroeg en verkreeg van Stad Lommel een verkavelingsvergunning voor een 15-tal bouwgronden! Dit omdat het stadsbestuur nu de digitale versie van het gewestplan had gebruikt, welke nochtans geen kracht van wet heeft !

Resultaat: 15 bouwgronden die eigenlijk in agrarische zone liggen, een woedende verkoper die er terecht niet om kon lachten, en een supergelukkige koper die de grond voor een prikje gekocht had om hem daarna peperduur door te verkopen...

En wat deed het stadsbestuur? Doodleuk parapluutje opentrekken en stellen dat ze niet verantwoordelijk was voor haar foutieve inlichtingen !

Maar de kruik gaat zolang te water tot ze breekt.....

Lommel was al lang niet meer de enige gemeente die dergelijke halsbrekende stedenbouwkundige toeren uithaalde, en de rechtbanken begonnen van die werkwijze toch een beetje genoeg te krijgen.

Zo stelde de Kortrijkse rechtbank in haar vonnis van 18 januari 2011 terecht : "Zelfs bij het terbeschikkingstellen van documenten die niet strikt zijn opgelegd door de wetgever, dient de overheid erop toe te zien dat deze instrumenten correcte gegevens bevatten".  En wederom volledig terecht leest men in het vonnis, geveld op 31 mei 2011 door de Rechtbank Gent « De overheid kan zich hierbij niet verschuilen achter de beperkte schaal van haar administratie, de dubbelzinnigheid van de toepasselijke regelgeving of de typeclausule op het stedenbouwkundig uittreksel dat het ‘formulier een louter informatieve waarde heeft en het gemeentebestuur niet verantwoordelijk is voor de juistheid en de volledigheid van de informatie.’ »

Rechtspraak in die zin: Gent 20 december 2002, TROS, 2003, 376, noot W. Rasschaert, "Over de aansprakelijkheid van de overheid bij het afleveren van een foutief stedenbouwkundig attest"; RABG 2003, 871, noot S. Lust, “De aansprakelijkheid van de overheid voor foutieve informatie in een stedenbouwkundig attest” ; Brussel 23 oktober 2003, JT 2003, 174;  Rb. Kortrijk 18 januari 2011, AR 08/1541/A, onuitg., weergegeven op www.publius.be op 25 januari 2011 ; Rb. Gent 31 mei 2011, onuitg., www.marlex.be/nieuws.aspx?id=167. Vgl. P. Popelier, « De toepassing van het rechtszekerheid - en vertrouwensbeginsel en de aansprakelijkheid van de overheid voor foutieve informatie »,  A.J.T. 1998-99, 350, nr. 1). 

Welk ijverig gemeenteraadslid stelt op de raad eens de vraag aan het bestuur of ze niet best uit deze rechtspraak een aantal lessen leert, en de "niet-verantwoordelijk-clausule" uit de door haar verstrekte stedenbouwkundige documenten zou schrappen.

De tijd van "mijn-naam-is-haas-en-ik-weet-van-niets" is voorbij en past overigens als een tang op een varken binnen de regels van behoorlijk bestuur!