"WIJ WORDEN DOOR OENEN GEREGEERD" !

Dat is een forse uitspraak van een 88-jarige, die ooit nog schepen was in Lommel, en altijd in politiek geinteresseerd bleef. Toevallig zou het wel eens mijn vader kunnen zijn...

En gelijk heeft ie als je het geklommel van onze actuele regering onder ogen krijgt, zoals in onderstaand artikel uit De Tijd:

Drie miljard

Wat in de ster­ren ge­schre­ven stond, blijkt nu ook: de be­gro­ting is niet re­a­lis­tisch op­ge­steld. Oeps, ‘fout­je’ van 3 mil­jard.

Zeer ge­be­ten pa­reer­de pre­mier Elio Di Rupo (PS) in het be­gro­tings­de­bat in de Kamer gis­te­ren de kri­tiek van de op­po­si­tie dat de re­ge­ring haar werk niet goed ge­daan heeft. Het uren­lan­ge debat in het par­le­ment was ech­ter praat voor de vaak, want door de fei­ten ach­ter­haald. Uit de nieu­we ma­cro-eco­no­mi­sche pro­jec­ties van het Plan­bu­reau blijkt dat de re­ge­ring 3 mil­jard euro meer moet be­spa­ren, wil ze haar be­gro­tings­doel­stel­lin­gen halen.

De reden is niet ver te zoe­ken, en was trou­wens tij­dens de be­gro­tings­op­maak dit na­jaar per­fect be­kend: de be­gro­ting werd op veel te op­ti­mis­ti­sche groei­prog­no­ses ge­stoeld. Gou­ver­ner, c’est prévoir. Goed be­stuur ver­eist dat een re­ge­ring an­ti­ci­peert op toe­kom­sti­ge fei­ten. Niet dus. Het was al zo moei­lijk om de re­ge­ring, na uit­stel door de lo­ka­le ver­kie­zin­gen, cri­set­tes en drei­ge­men­ten met voor­lo­pi­ge twaalf­den, op één lijn te krij­gen over de be­spa­rin­gen. Wat meer re­a­li­teits­zin in de prog­no­ses kon er echt niet meer bij.

Dat de re­ge­ring op zoek moet naar 3 mil­jard euro boven op de sa­ne­ring van 18 mil­jard die ze al heeft ge­daan, zal ­ongetwijfeld op­nieuw de ­discussie aan­wak­ke­ren of het nu per se nodig is dat we nog extra be­spa­ren.

De PS heeft al be­gro­tings­ron­de na be­gro­tings­ron­de, met Paul Mag­net­te op kop, bal­lon­ne­tjes op­ge­la­ten over het vie­ren van de bud­get­tai­re teu­gels. ‘Om de eco­no­mi­sche groei niet te fnui­ken’, is het eeu­wi­ge credo.

Ook het cdH en de sp.a vol­gen die re­de­ne­ring. Toch is dat niet de weg die België moet be­wan­de­len. Die re­de­ne­ring gaat voor­bij aan de hoge over­heids­schuld van om en bij 100 pro­cent van het bruto bin­nen­lands pro­duct (bbp) die we nog al­tijd heb­ben, een stuk hoger dan het Eu­ro­pe­se ge­mid­del­de.

Die re­de­ne­ring gaat ook voor­bij aan de ver­grij­zings- én de ver­groe­nings­pro­ble­ma­tiek die de ko­men­de jaren op ons af­komt. Als een be­gro­ting met een te­kort van ‘slechts’ 2,15 pro­cent van het bbp of 8,25 mil­jard van­daag al niet haal­baar is, hoe zou het dan ooit haal­baar wor­den dat we geen te­kor­ten meer gaan boe­ken, in de we­ten­schap dat de ver­grij­zings­kos­ten en de kos­ten om de de­mo­gra­fi­sche ex­plo­sie op te van­gen de ko­men­de jaren al­leen nog maar zul­len stij­gen? Schuld werk je niet weg door het bij­creëren van schuld.

Het wordt geen la­cher­tje om 3 mil­jard euro te vin­den tij­dens de be­gro­tings­con­tro­le de ko­men­de weken. De ‘evi­den­te’ maat­re­ge­len zijn al ge­no­men.

Toch kan er wel de­ge­lijk nog ver­stan­dig wor­den be­spaard. Als de ver­schil­len­de ni­veaus de dub­be­le verantwoordelijk­heden uit hun ad­mi­ni­stra­ties halen, bij­voor­beeld. Als we de so­ci­a­le ze­ker­heid echt ge­brui­ken als vang­net en de ‘luxe-uit­ga­ven’ zoals kin­der­bij­slag on­af­han­ke­lijk van het in­ko­men eruit halen.

Paul Mag­net­te had in één ding over­schot van ge­lijk in zijn eer­ste nieuw­jaars­speech als PS-voor­zit­ter. 2013 is nog een jaar om te re­ge­ren, niet om cam­pag­ne te voe­ren. De re­ge­ring weet waar­aan te be­gin­nen.