Vandaag zal de 16.000ste lezer deze blog bezoeken. Velen komen voor het vleugje humor en ironie waarmee ik mijn verhaaltjes nogal eens kruid.
Wie graag drogere literatuur wil, kan afstemmen op bvb. De Financieel Economische Tijd.
Hoewel, vandaag verscheen daarin een bericht dat uit de band springt.
Ik serveer het U hieronder. De onderlijningen in de tekst zijn door mij aangebracht.
Stof tot nadenken, vooral als je volgende oefening toepast: overal waar het woord "België" of "ons land" staat, vervangen door "Lommel". En overal waar "regering" staat, vervangen door stadsbestuur....
'Beleid Di Rupo: Dat is marxisme'
'Dat is geen
socialisme, dat is marxisme.' Zo omschrijft Luc Bertrand, de topman van de
investeringsmaatschappij Ackermans & van Haaren, de belastingverhogingen van
de regering -Di Rupo.
Luc Bertrand, een van de
belangrijkste Vlaamse bedrijfsleiders, beklemtoont in een opmerkelijk gesprek
met onze zusterkrant L’Echo dat hij erg ongerust is over het beleid van de
federale regering en de toekomst van de Belgische economie. Aan de vooravond van
de gemeenteraadsverkiezingen wil hij de mensen waarschuwen voor een catastrofe.
‘Wij betalen al veel belastingen, maar voor deze regering is het nooit genoeg.
Men straft de mensen die werken en men zal ook de mensen straffen die
sparen.’
Bertrand staat positief tegenover
de persoon Elio Di Rupo: ‘Hij is erin geslaagd iedereen rond zich te verenigen.’
Maar over het beleid van de eerste minister en de federale regering is hij heel
streng. 'Onze bevolking wordt
gegijzeld door sommige crisismaatregelen van de regering.'
‘Dat is geen socialisme, dat is
marxisme’, onderstreept Bertrand. ‘Vlaanderen gelooft niet in het model dat het
nu opgelegd krijgt. Sommige partijen die de onderhandelingstafel hebben
verlaten, hadden moeten blijven.’ Daarmee verwijst Bertrand naar de N-VA, die de nota van
toenmalig formateur Di Rupo afschoot.
De topman van de Antwerpse
investeringsmaatschappij waarschuwt dat een beperking van de vrijheid van de
individuen een catastrofe betekent voor onze economie. ‘Ik ben ongerust. In
België is 54 procent van de economie in handen van de staat. We riskeren dat dat
percentage stijgt tot 56 procent als de regering voortgaat op dezelfde weg.’
België heeft volgens Bertrand
dankzij de groei uit het verleden de excessen van ons systeem kunnen
financieren. ‘Maar vandaag is er geen groei meer. De populistische keuze is: we
gaan de belastingen verhogen, we belasten de rijken. Sommige politici maken ons
het leven steeds moeilijker. Ik zie veel mensen vertrekken uit
België.’
Zelf is Bertrand voorlopig niet van
plan ons land te verlaten, maar hij sluit het ook niet uit. ‘Nieuwe belastingen
invoeren is het creëren van een fiscale hel. Het is niet mijn gewoonte snel op
te geven. Ik hou van België. Maar een vermogensbelasting zou me doen
nadenken.’
Ackermans & van Haaren
overweegt wel een deel van zijn activa te verplaatsen naar het buitenland. ‘De
schepen van onze baggeraar DEME werken overal ter wereld. We geven noodgedwongen
maaltijden aan onze bemanning. Maar de staat beschouwt dat als een voordeel in
natura en heft daarop een belasting van 4 miljoen euro. We zijn aan het overwegen om onze schepen uit te
vlaggen.’
Bertrand vindt dat een linkse
minderheid haar ideologie oplegt aan een rechtse meerderheid. ‘Wij hebben niet
voor dit beleid gestemd. Vlaanderen vertegenwoordigt 60 procent van het land en
70 procent van de Vlamingen stemt rechts.’
Elke dag verliezen de traditionele
Vlaamse partijen duizenden kiezers, onderstreept Bertrand. ‘Ik begrijp deze
vernietigingspolitiek niet. Hoe kunnen de traditionele Vlaamse partijen de
overdreven linkse eisen van het zuiden van het land steunen? Dat leidt tot
pleidooien voor onder meer een vermogensbelasting. Ik steun
dat niet.’
‘De linkse partijen proberen een
land tot stand te brengen dat niet goed wordt bestuurd en de groei doet
verdwijnen. De fiscale razernij doet de productiviteit van onze sectoren fors
dalen.’
‘Ik begrijp niet waarom de loonkosten voor de werkgever 30
procent hoger zijn dan in Duitsland en dat onze
werknemers 20 procent minder ontvangen. De kosten van de overheid zijn te hoog.’
Bertrand bepleit een bijsturing van
de loonvorming. ‘Duizenden banen zullen verdwijnen als we de loonindexering niet
aanpakken. De eerste slachtoffers zullen in de privésector vallen, pas later is
het de beurt aan wie werkt voor de staat.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten