Mijn politieke voorkeur - mijn politieke analyse

Woensdag is marktdag, en dus tijd om even ons oor te luisteren te leggen bij de man in de straat.

Nogal wat mensen hebben vragen bij mijn politieke voorkeur. Nu is het nogal wiedes tegen wie ik op 14 oktober zal stemmen, maar voor wie ik zal stemmen : eerlijk ik zou het begot niet weten.

Sommigen zien mij als een N-VA-aanhanger, maar zij dwalen. Anderen denken dat ik een blauw kostuumpke heb, maar ook zij zijn mis. Ik zal het hele rijtje niet afgaan, om de eenvoudige reden dat ik momenteel door geen van de niet-Keizerlijken echt gecharmeerd ben.

Onze Groene Michel heeft voor wat mij betreft het voordeel van de twijfel omdat ik 'm niet ken, én omdat hij   een nieuwkomer is. Ook zou ik om "tactische" redenen op hem durven gokken, en wel om de reden die ik in mijn "politieke analyse" hieronder weergeef.

Analyse van een Lommelse wespenplaag...

Mij valt op dat de niet-Keizerlijke partijen relatief lief zijn met de Keizer en hem zeker geen taart in zijn gezicht durven gooien, zoals zijn vriend Di Rupo onlangs overkwam. Hebt U er al eens over nagedacht waarom die vrij slome & passieve verkiezingscampagne? Veel affiches en geblaat maar bijzonder weinig wol...  En niemand die zijn tanden durft laten zien. De wespen zoemen wel maar steken niet.

Ik denk er het volgende over: de Keizer gokt op een absolute meerderheid (en dan zal hij alle mandaatjes aan zijn eigen achterban kunnen en moeten uitdelen) of op een net-geen-meerderheid. In dit laatste geval zal hij op zoek gaan naar een coalitiepartner die een minimum aan eisen zal stellen. Op die manier zullen partijen die meer dan twee zetels zullen behaald hebben (N-VA, CD&V...), sowieso uit de boot vallen. De kleinere partijen (Groen, Aktief, Vlaams Belang, maar ook VLD)  zullen mijn insziens dan aan zet komen, waarbij de Keizer die kleineren via een "verdeel-en-heers-politiek" al te vlot uit mekaar zal spelen. Met degene die tevreden is met de Keizerlijke kruimels en met het mandaat van schepen van "onbenullige zaken", zal onze excellentie in zee gaan. Op gevaar af zijn eigen achterban tegen zich in het harnas te jagen, zal hij het niet aandurven om meer dan kruimels uit te delen aan het coalitiepartnerke, dat veroordeeld zal zijn tot het spelen van vijfde wiel aan de wagen.

Als ik de kans krijg wil ik die analyse morgen wel eens aftoetsen op de debatavond georganiseerd door het Davidsfonds. Tot dan ?